Ambient 2 - The Plateux of Mirror

Druga część serii Ambient, zapoczątkowanej legendarnym już wydawnictwem Music for Airports, przygotowana została przez Briana Eno wspólnie z Haroldem Buddem. The Plateaux of Mirror w pomysłowy i świeży sposób łączy charakterystyczne elementy stylu obu artystów. Mamy tutaj przede wszystkim zawiesiste, pastelowe akordy, wygasające niespiesznie, przywiewające ze sobą zapach późnej jesieni, oraz miękkie fortepianowe tony, wprowadzające melodie nierzadko przekornie balansujące na granicy skal durowych i mollowych. Kilka obrazków wydaje się być bardzo prostymi, niemalże błahymi instrumentalnymi obserwacjami przyrody – dopiero bliższe przesłuchania pozwolą wyłowić ukryty głęboko element niesamowitości. Na szczególną uwagę zasługuje druga część płyty; Not yet remembered przynosi dziwnie melancholijny i jednocześnie podniosły, fontannowo-arkadowy motyw, w pewien sposób zapowiadający późniejsze oniryczne zwierzenia Sigur Ros szczególnie na płycie Agaetis Byrjun. Ósma kompozycja urzeka bardzo chłodnymi a przy tym intymnymi fortepianowymi wielokropkami; nieco podobny nastrój udało się uchwycić muzykom Genesis w introdukcji do zdobiącej jedną z singlowych stron B kompozycji Evidence of Autumn. Najciekawszy wreszcie w całym zestawie wydaje się być Wind in Lonely Fences (szkoda, że to tak krótki utwór - ale może w jego zwartości tkwi cała magia, nie dająca się pomnażać...) - dosłownie słychać tutaj, jak wiatr bawi się wydawaniem różnych tonów z glinianych garnków nadzianych na sztachety rozchwianego, akwarelowego płotu gdzieś w zapomnianym, mijanym tylko rozpędzonymi samochodami miejscu. Fantastyczna płyta, pełna poezji, skromności i niedoścignionego mistrzostwa nastroju.