Dead Solid Perfect

Która to już ze scieżek do filmów nagranych przez Tangerine Dream którą recenzuję tutaj? Zespół nagrał ich w latach 1982-1989 naprawdę multum. Dead Solid Perfect pochodzi z konca tego intensywnego okresu, z roku 1989, zatem należy przyjąć że została nagrana w składzie Froese-Haslinger. Voices In The Net podpowiada że grał tu też efemeryczny Ralf Wadephul. Mamy aż 22 utwory o łącznym czasie trwania 36 minut, zatem stopień poszatkowania materiału muzycznego zbliża się do niechlubnych wyżyn ścieżek pokroju Three O'Clock High. Podejrzewam że zrobiono tu to samo co z soundtrackiem do Catch Me If You Can, czyli bez udziału zespołu dokonano selekcji z przygotowanego materiału. Motyw tytułowy, czyli czołówka filmu, jest przyznam dość chwytliwy, mimo że licho pikający sekwencer w tle to niestety tylko tęskne wspomnienie czasów gdy programował go mistrz Chris Franke. Ale już w utworze nr4 mamy całkiem zgrabne sekwencjonowanie o lekkiej aurze Love On A Real Train, jakby Chris nadal grał w zespole. Ten motyw powraca jeszcze potem w licznych przetworzeniach, np. w utworze nr 6, co więcej jest w tym utworze króciutka niespodzianka brzmiąca całkiem jak ... polska el-muzyka 'góralska' eksplorowana przez Konrada Kucza na Echa Gór ! Niebywałe...

Ogólnie jednak jest bez innych zaskoczeń, to materiał typowy dla Melrose Years, aż czuć bryzę Kaliforni w odsłoniętych uśmiechem zębach surferów. Film jest o środowisku golfistów, sam tytuł oznacza 'doskonałe uderzenie'. Nie oglądałem tego dzieła, ale historia każe sądzić że skoro tytuł nie zapisał się w annałach światowej filmografii to nie ma czego żałować - jak szczerze mówiąc znakomitej większości filmów które 'oprawiał' Tangerine Dream. Na szczęście muzyka broni się często sama. Na koniec ciekawostka dla ortodoksów: Reżyser tego filmu (Bobby Roth) zaangażował Tangerine Dream do kilku innych swoich filmów: Heartbreakers, The Man Inside (które doczekały się wydań na cd) oraz - wg mojej wiedzy - nigdy dotąd nie wydanych Rainbow Drive oraz Tonight's The Night. Nieoceniony "Voices In The Net" podpowiada jeszcze film The Switch, także nieznany fanom zespołu. Kto wie, może przyszłość odsłoni i te - oby nie spleśniałe - mandarynki.

M.Ż.