Time and Tide

Dezerterzy z Tangerine Dream, Christopher Franke i Johannes Schmoelling mają się dziś lepiej niż ich była formacja. Dlaczego te dwa nazwiska? Obaj nagrywają nadzwyczaj równe i po prostu ciekawe płyty, Franke gustuje w muzyce filmowej. Schmoelling tworzył słuchowiska radiowe, ale to jego studyjne płyty zapewniają mu wciąż szerokie audytorium. Płyta Time & Tide to kolejny znakomity materiał, któremu nie dorównują ostatnie dokonania Froese'go. Schmoelling pokazuje się tu jako niemal impresjonistyczny mistrz. Jego muzyka oparta na delikatnym frazowaniu, niebanalnych melodiach i niemal kruchych konstrukcjach, zachwyca plastycznością brzmień. To niemal ilustracyjne kompozycje, a takimi są min: Splendid Isolation czy The Gift. Kombinacja electro-popu, ambientu, new age, muzyki filmowej i sekwencyjnej elektroniki, kapitalne się tu sprawdza. Wszak Schmoelling ma całkiem spore doświadczenie na polu tworzenia ścieżek. Takim przykładem jest znakomite słuchowisko Laufen, które wciąga niepokojącym klimatem, nawet gdy nie zna się języka niemieckiego. Jednak Schmoelling sięga i po bardziej dynamiczne brzmienia jak w utworze Lone Warrior. Jeżeli są tu jakieś nawiązania do schedy po Tangerine Dream, to chyba do okresu z albumu Logos. Dziś artysta ma na tyle ugruntowaną pozycję na rynku, że nie musi być nieustannie kojarzony jako "były członek". Bardzo udany album, niby w klasycznym jego stylu, ale obfitujący w dźwiękowe niespodzianki. Kawał świetnej muzyki.

R. M.