Waiting

Rob Papen to filar dawnych klasycznych el-projektów z Holandii z lat 1981-1989 czyli Nova i Peru. Ten solowy album to niesamowite jak dla tegoroczne odkrycie. Duet tego faceta z Ronem Bootsem A November evening @ CKE wcale nie ujawnił dla mnie jego talentu. Tymczasem ten solowy album jest niezwykle melodyjny, jednocześnie bez popadania w cukierkowatość. Już otwierający SpaceFloat zachwyca zgrabną 'zawiniętą' sekwencją, nastrojowymi padami i ujmującą melodią, a nie minęła nawet minuta płyty! Weźmy Red Clouds Beyond: uspokojenie, łagodność, ciekawe , a bez popadania w banał, a potem nastrój lekko zmienia się w triumfalny, bez zmiany tempa! Waiting od razu przywołuje aurę pamiętnego hymnu ambient-trance Svena Vätha L'Esperanza z 1993 za sprawą sampli fal, brzmienia padów i progresji akordów, następnie lead grany nawet na wielce ryzykownym brzmieniu 8-bitowego flecika nie osuwa się w żadnym razie w kicz, a od 1:28 wlatuje kapitalna 'demoscenowa' solówka! Ten utwór to jedna z pereł albumu. Pozostając wśród szkoły holenderskiej, styl nawiązuje do projektu Nova z lat 1982-1983, z użyciem współczesnych brzmień rzecz jasna. The Chase pośrodku odpala świetną gęstą sekwencję z najlepszych lat Tangerine Dream, a potem robi się jak u Jarre'a. Rob porusza się sprawnie po inspiracjach, np. Jubilee to dyskretny ukłon w stronę Vangelisa. W końcowej części płyty mamy 3 impresje czysto fortepianowe, dowodzące że również w tym niełatwym medium Rob porusza się nad wyraz sprawnie. Podsumowując, melodyjna rytmiczna elektronika bez kiczu. jedna z najciekawszych płyt roku.

Drogowskazy: Nova, Peru

M.Ż.