Reflections On a Moonlit Lake

Cieszy mnie nowa płyta tego muzyka. Pamiętam sprzed lat jego serię Sequencer Sketches (4 części), gdzie proponował atmosferyczny, nienachalny, oryginalny berlin. A zważywszy na kraj pochodzenia, nieczęsto chyba zdarzało mi się słuchać tego stylu tworzonego w Nowej Zelandii. Tutaj mamy do czynienia z kompletnie arytmicznym ambientem, to czystej wody malowanie barwami. Ale to bynajmniej nie nudna płyta, w żadnym razie. Jest atmosferycznie, świetliście, zwiewnie, malarsko. Sugerując się tytułem, istotnie każdy utwór to jak oglądanie tego samego jeziora lecz z innego miejsca, o innej porze dnia i nocy, w innej pogodzie. Fascynujący, wciągający minimalizm wymagający od artysty lat doświadczenia, a słuchacza wynagradzający niebanalnymi ciągami skojarzeń. Uczciwie, nie znam wszystkich płyt Adriana. Być może takie wolty już wykonywał, ale Reflections On A Moonlit Lake przypomina analogiczną odskocznię od regularnego berlińskiego pulsu którą zaproponował Javi Canovas na płytach Axiom czy Behind The Shadows. Znawcom ambientu, którzy lubią nieoczywiste skojarzenia, podpowiem że klimat tu oferowany żywo przypomina fantastyczny ostatni, "ukryty" 22-minutowy utwór z pożegnalnej płyty Queen Made In Heaven. Polecam.

Drogowskazy: Brian Eno, Harold Budd, John Serrie

M.Ż.