Spaintronic

Detler Keller relatywnie nieczęsto wręcza nam swoje solowe albumy - wg mojej pamięci od czasu Harmonic Steps w 2005 była tylko EP-ka Breakfast Event z 2015. Czujni fani mogą tu jeszcze wskazać album Aus dem Nichts z 2014 nagrany pod pseudonimem M.O.B.S. (Man Of Berlin School), wydany przez Syngate początkowo anonimowo, pamiętam spore dyskusje na forum emportal.info któż skrywał się za tym nickiem. Oczywiście Keller jest daleki od lenistwa, bo wszak pozostaje aktywny jako filar duetu/tercetu (Broekhuis)-Keller- Schönwälder, który od 1996 zapewnił nam co najmniej 25 albumów, bądźmy szczerzy - o różnym poziomie, ale moim zdaniem uśredniona jakość tej muzyki jest jednak dość wysoka. A że miałem okazję obejrzeć ich kilka razy na żywo, to mogę potwierdzić że wypadają na scenie naprawdę dobrze. Lecz dość tej historiografii, przede mną nowy solowy album, i to podwójny, podobnie jak Harmonic Steps. Co powiecie na elmuzykę w stylu flamenco? Jest na tym rozległym albumie wiele hiszpańskiej gitary, i przyznam że po początkowym zaskoczeniu przyjąłem tą innowację naprawdę dobrze. Ta rzecz jasna nadal znajomy Keller, ale te silne hiszpańskie ingrediencje niosą ponad elektronicznym fundamentem orzeźwiające ciepło słońca, zapach drzew oliwnych i grę cieni na rozgrzanych starych murach. Keller jest dobrym melodystą, lubię jego progresje akordów, nastrój który wytwarza często frapuje, to po prostu dobra synestezyjna muzyka zapadająca w pamięć. No i przede wszystkim, ujawnia się tutaj jako sprawny gitarzysta, który tka przekonujące strunowe kobierce do własnego podkładu sekwencerów, podobnie jak czynił to niemal 50 lat temu Manuel Göttsching. Mamy i chwytliwy utwór typu 'radiowy przebój' (Spaintronic 3), są naturalnie medytacyjne zamyślenia w stylu Klausa Schulze, choćby utwór Spaintronic 4 gdzie sekwencja wpada w tonacje przypominające snadnie pamiętny Crystal Lake z płyty Mirage. Finał tego utworu zachwyca nieoczekiwaną partią fletowego memotronu, niczym tęskne zakończenie drugiej części suity Rubycon niemal pół wieku temu. Muzyka jest przyjemnie 'nieprzeładowana': planów jest niewiele, wszystkie krystalicznie czyste, bez dźwiękowego natłoku ani improwizacyjnych szaleństw, rozkosznie i relaksująco się tego słucha. Utwory są długie: 20-25 minut, co też sprzyja wchodzeniu słuchacza w stan medytacji. Wygląda na to że inspiracją były albo udane wakacje w krainie Neuronium, albo wręcz przeprowadzka na stałe do tego przyjemnego kraju - tylko co by to oznaczało dla kontynuacji projektu (Broekhuis)-Keller- Schönwälder? Czas pokaże. Tymczasem: dla mnie jedna z najlepszych płyt roku. Dobrze Cię znów słyszeć Detlef.

Drogowskazy: Neuronium, Klaus Schulze, Ashra

Najciekawsze utwory po pierwszym odsłuchu: Spaintronic 2, Spaintronic 4, Spaintronic 5

M.Ż.