Gate 23

Oto kolejna z rozlicznych muzycznych konfiguracji Mario Schönwäldera, które ten płodny muzyk wydaje się generować niczym niestrudzony kalejdoskop. Tym razem do składu doprosił Basa Broekhuisa (nie muszę tu wspominać licznych zasług tria Broekhuis-Keller- Schönwälder) oraz Franka Rothe (kumpla z duetu Filter Kaffee). Jak dobrze mieć własny label i móc nieskrępowanie wydawać swoją muzykę w różnych odsłonach! To druga płyta tego projektu po wielce obiecującym debiucie Check In z 2021. Muzyka jest skoncentrowana, skupiona, zdecydowanie do nocnych przesłuchań. Często dość robotyczna, ale raczej w stylu dawnego Rainbow Serpent niż Kraftwerk (nie ma tu żadnych wokali z vocodera ani rytmów electro). Płyną pulsacje, ale z pewnością to nie jest typowa szkoła berlińska z której słynie ten zasłużony label, raczej czasem skręca w stronę przemysłowych miejskich nastrojów jak Fax Records. Buczą generatory i transformatory, sekwencje dziwacznie trzeszczą i bulgoczą, interesujące są też częste atonalne wtręty oraz nigdy dotąd nie słyszane brzmienia typowe dla twórczości Conrada Schnitzlera. Od razu uspokoję wrażliwszych słuchaczy że nie są to agresywne stężenia bliskie hałasu, tylko naprawdę frapujące dźwiękowe urozmaicenia. Sporo wnosi też żywy perkusista, dzięki temu ścieżka rytmiczna podlega nieustannym zmianom, brzmi jak organiczny puls a nie bębny z pudełka. W skrócie: płyta równie ciekawa co debiutancka, to świeże spojrzenie na berliński kanon.

P.S. Ciekawość co do tytułu - co oznacza Gate 23? Rok 2023? a może trzeba pójść śladem 'lotniskowym', wszak poprzednia płyta to Check In, teraz mamy Gate?

Drogowskazy: Rainbow Serpent, Conrad Schnitzler

Najciekawsze utwory po pierwszym odsłuchu: It All Starts With The Second Step, The Runaway

M.Ż.