Isolated Passages Two

Pierwszą część Isolated Passages, Brendan Pollard nagrał na wiosnę 2020 r., w związku z izolacją spowodowaną pandemią SARS-CoV-2. Druga fala zachorowań i wprowadzony na jesieni lockdown, ponownie skłoniły muzyka do zagrania improwizowanej sesji na żywo, w wyniku której powstał Isolated Passages Two. Podobnie do pierwszej części, materiał technicznie nie jest krystaliczny. Zawiera cięcia i trzaski, które nie wpływają znacząco na jakość materiału. Ten, to w większości dobrze znana u Pollarda sekwencyjna elektronika w stylu klasycznych dzieł Tangerine Dream II połowy lat 70-tych XX w. Mellotron, modulatory, mini moog, pętle to główne składniki Plinth, Frequency of Emphasis, Flex – A little encore two. Sequenzerzeit to spokojna, klimatyczna kompozycja, w której sekwencyjne pętle tworzone są poprzez linie basu. Spośród całości, szczególną uwagę przykuwa Decaying balance of standards. Rozpoczyna się od klasycznych dźwięków pianina, któremu akompaniują mellotronowe partie skrzypiec i fletu. Tę sielankę burzą złowieszcze brzmienia spiral. Robi się psychodelicznie, niczym w nagraniach Pink Floyd z pierwszego okresu działalności. Za pomocą różnego rodzaju modulatorów Brendan Pollard tworzy klimatyczną nicość, pojawiają się dźwięki z mrocznej jaskini: ptaków, szumu wody i wiatru, echa dźwięków odbijających się od ścian. Przez tę przestrzeń prowadzą spokojne partie mellotronu. Dalej ponownie modulatory, tym razem brzmią niczym silnik okrętu podwodnego. Z tej głębi wysuwają się podniosłe partie organowe kończąc tę blisko 18-minutową podróż. Brendan Pollard jest mistrzem klasycznego brzmienia berlin school. Isolated Passages Two to kolejne dzieło w duchu twórczości Tangerine Dream - Rubycon, Phadera, Force Majeure. Szkoda, że nie pójdzie chociaż o krok dalej. Może na kolejnym albumie?

M.Ś.