Trip to Illusion

Album rozpoczyna się miękko, delikatnie, melodyjnie, pośród gładkich ostinat i pierwszoplanowych harmonicznych smug. Póki co więcej tutaj skojarzeń z rejonami odwiedzanymi przez Olivera Ganza lub Thomasa Gruberskiego, aniżeli z mroczniejszymi miejscami sekencyjnego królestwa eksplorowanymi chętnie np. przez AirSculpture lub Arc; główną inspiracją dla duetu jest zapewne melodyjniejsza, zahaczająca o elpop odmiana "lżejszej" elektroniki sekwencyjnej, sięgająca korzeniami dokonań Jean Michela Jarre'a a nie Klausa Schulze - i bardzo dobrze, jako że myślą przyświecającą członkom duetu nie jest chęć ponownego odkrywania Ameryki, lecz zamiar przyprawienia elektronicznych schematów według własnego smaku: przez dodanie poetycznych akcentów i nieco romantycznej zadumy – i z tego zadania Detlef Dominiczak oraz Andreas Braun wywiązują się znakomicie. Proponowanych tutaj osiem kompozycji być może nie wnosi niczego nowego w uniwersum el-muzyki, za to zrealizowane są na wysokim poziomie technicznym i przede wszystkim przynoszą sporo pięknie ewoluujących, przykuwających uwagę melodii, na dodatek wybornie zaaranżowanych. Dominują tutaj utwory dłuższe (mniej więcej siedmiominutowe), mieszczące się w formacie lekko rozbudowanej miniatury, rozwijające się wystarczająco potoczyście, by zdążyć uraczyć Słuchacza garścią interesujących motywów i jednocześnie wystarczająco niespiesznie, by zdążyć zarysować odpowiedni, nostalgiczno-kontemplacyjny nastrój. Szczególnie warto zwrócić uwagę na czwartą impresję, Ocean Air, zbudowaną na wyjątkowo udanej, legatowej linii basu i wypromieniowującej akordowe struktury o charakterze podobnym do niektórych utworów duetu BIOnighT. Spaceroom 21 to z kolei najbardziej ponury - czytaj: wyjątkowo sugestywny i udany - pasaż na płycie, praktycznie pozbawiony ścieżki perkusyjnej, jeśli nie liczyć delikatnych wślizgnięć porzadkujących całość, nie dających się jednak nazwać beatami; tutaj panowie Dominiczak i Braun wyczarowują znienacka orzeźwiający powiew prawdziwie berlińskiego klimatu. 53 minuty bardzo dobrego elpopu / gładkiej, kojącej elektroniki sekwencyjnej.