Over the Pond

Under The Dome w wystąpieniu na żywo w ramach dość szeroko znanej audycji "Star's End". Wedle słów zespołu było to pierwsze w pełni improwizowane granie, co usłyszeć da się bez trudu. Pośród recenzji i opisów albumu przewija się słowo ambient, w pewien mało zrozumiały sposób mające chyba zastępować dużo precyzyjniejszą informację, iż tempo muzyki jest spowolnione, aranżacja dość minimalistyczna, a struktura mocno luźna - ponoć wynik godzin nocnych występu i chęci zaserwowania słuchaczom doświadczeń refleksyjnych bardziej, niż ekscytujących. Słyszymy zatem improwizowane partie solowe różnych instrumentów o stonowanym brzmieniu (głównie jest to rhodes), od trzeciej ścieżki podbudowane falującym nieco amplitudą i zaangażowaniem ostinato, brzmiącym dosłownie niczym nieśpieszna, zaspana wręcz sekwencja szkoły berlińskiej, która na parę chwil między ścieżkami czwartą i piątą prawie nabiera typowszego tempa, aby zaraz ponownie przysnąć. Po nieco energiczniejszym interludium w ścieżce szóstej, dalej rozpoczyna się jakby część druga, bardziej atmosferyczna i faktycznie czerpiąca z nurtu ambientu - a to z pomocą efektów dźwiękowych i smakowicie spreparowanej, uprzestrzennionej gitary, która towarzyszy nam już do końca. Twórcy popełnili muzykę może nie oszałamiającą, ale wartą uwagi, fragmentami wręcz świetną jako tło dla nocnych przemyśleń i spoglądań w gwiazdy.