The Park is Mine

Kolejna z rozlicznych ścieżek do filmów autorstwa Tangerine Dream, nagrana w 1985, wydana dopiero w 1992. Okładka, dość kiczowata szczerze mówiąc, zwiastuje film o twardych facetach, najpewniej z dużą ilością broni, wystrzałów itd., czyli typowy dla TD w tamtych latach sektor kina klasy B. I faktycznie, fabuła dotyczy byłego żołnierza Wietnamu który z jakichś powodów przejmuje kontrolę nad Central Parkiem w Nowym Jorku, nie wątpię że na koniec filmu właściwe służby odzyskują władzę wpatrzone w łopoczący na wietrze amerykański sztandar, ale myślę że nie jest to temat który tutaj chcemy dalej zgłębiać. Zatem, muzyka? To mocno sekwencyjne, "twarde" granie składu Froese-Franke-Schmoelling, zbliżone chyba najbardziej stylistycznie do Thief czy bardziej "industrialnych" fragmentów Poland. Już w pierwszym utworze biegłość Chrisa Franke w budowie napiętych wielopiętrowych ostinat robi wrażenie, i w tym klimacie pozostaje w zasadzie cały album, zgodnie ze scenariuszem filmu. Brzmi ta płyta poważnie, wojskowo, w stylu "z nami nie ma miękkiej gry", wręcz surowo (chociaż nie tak skrajnie jak ścieżka do The Soldier) ale jeśli przyjmiemy właściwe nastawienie to odbiór tej muzyki jest całkiem interesujący. Lekkie przełamanie tego militarno-męskiego nastroju przynoszą tylko liryczne miniatury Fatal Fall czy Love Theme. Wniosek jaki mam z wysłuchania kilkunastu ścieżek filmowych tej grupy jest taki, że podobnie jak filmy "obrabiane" przez Tangerine Dream to raczej drugi, trzeci sort, tak i w dyskografii zespołu te soundtracki to albumy drugiego wyboru po regularnych płytach studyjnych. Niekoniecznie dla każdego, natomiast dla zagorzałych fanów na pewno do skompletowania.

M.Ż.