Recurring Dreams (2LP)

Czy jest sens wydawać kolejną składankę legendy muzyki rozrywkowej po 50 latach działalności? Czy wydana w 2020 r. kompilacja utworów Pink Floyd, Led Zeppelin, Queen, czy Iron Maiden miałaby jakąś wielką wartość? Gdyby album wypełniały niepublikowane utwory, wersje koncertowe lub alternatywne z pewnością byłaby to gratka dla wielu fanów. Gdy są to jedynie odświeżone wersje starych utworów, wybrane spośród całego dorobku grupy bez większego sensu i  dodatkowo zagrane przez nowe wcielenie zespołu wartość takiego wydawnictwa byłaby dyskusyjna. Niestety tak jest z najnowszą składanką Tangerine Dream ? Recurring dreams. Nie jest to nawet album typu ?the best of??, bo nie sposób wybrać z ogromnego dorobku grupy zaledwie 11 utworów i upchać je na jednym krążku. Recurring dreams to zbiór klasycznych mandarynkowych utworów, nagranych w nowych aranżacjach przez obecne oblicze grupy tj.: Thorstena Quaeschning, Ulricha Schnauss i Hoshiko Yamane. Znajdziemy tutaj m.in.: Phadera, Stratosfear, Tangram, obie części Horizon, a także Claymore Mine/Stalking w wersji wykorzystanej w 2018 r. w filmie Lord of Chaos. Ten wybór kompozycji wydaje się być jednak przypadkowy i nie tworzy spójnego materiału. Tangram 2019 to nowe oblicze pierwszych 6 minut klasycznej kompozycji z 1980 r. Z kolei Phadera 2014 to 8 minutowa, nowa wersja 17 minutowej klasyki z 1974 r. Owszem, utwory brzmią świeżo, bardziej nowocześnie. Dzięki temu album może być interesujący dla młodszych miłośników el-music, którzy dopiero rozpoczynają swoją przygodę z twórczością Tangerine Dream. Ponieważ krążek wypełniają jedynie nowe wersje klasycznych kompozycji grupy, dodatkowo stworzone przez nowe wcielenie zespołu, kompilację Recurring dream można potraktować jako swego rodzaju tribute to Tangerine Dream.

M. Ś.