Tangerine Dream

Pergamon


83,22 PLNabout 17,71 EURbrutto

Tangerine Dream | Pergamon

Tagi albumu: Tangerine Dream | Pergamon, Reactive, Tangerine Dream, muzyka elektroniczna, ambient, Tangerine Dream, Klaus Schulze, Vangelis, Jarre, electronic music, Kraftwerk

ARTIST Tangerine Dream
LABEL Reactive
NUMBER EREACD 1026
RECORD DATE 2012 (1980)
MEDIA 1CD
PACKAGE JEWELCASE
Kod produktu 006518
POPULARITY

Lista utworów

Quichotte Part I [23:33]
Quichotte Part II [22:38]

Opis


Ten materiał znalazł się najpierw bez tytułu na LP zawierającym dwie suity Quichotte Part 1 i 2 - wydany przez wschodnoniemiecką Amigę - a kiedy jej prawa do niego wygasły w 1986 nowa wersja zaistniała w wytworni Virgin na cd jako Pergamon. Szczerze mówiąc ten winyl kurzy się gdzieś u mnie w piwnicy jaki i inne winyle i nie pamiętam (może ktoś podpowie?) czy te dwie pozycje czymś się różnią - wyczytałem że niby remiksowano tę na cd. Bardzo ciekawa pozycja w dorobku Tangerine Dream z przyczyn także pozamuzycznych - materiał to wycinek z koncertu w Pałacu Republiki w NRD-owskiej części Berlina, tutaj odbywały się zjazdy partii i różne agitki - w tym miejscu pierwszy raz komunistyczny rząd zezwolił na koncert zespołu ze zgniłego moralnie Zachodu. Po drugie to debiut koncertowy Schmoelling'a w Tangerine Dream (31.01.1980). Froese zwierzał się w wywiadzie, że nie chciał z tego robić politycznego wydarzenia a jedynie dać ludziom dobry koncert. Przebieg przydziału biletów kojarzy się mocno z koncertem w Pekinie JMJ - większość biletów otrzymali partyjni bonzowie i ich świty z rodzinami - reszta biletów dla zwykłych ludzi rozeszła się w pięć minut...
Najbardziej cenię sobie część pierwszą - fortepianowe intro to jedna z piękniejszych solówek Tangerine Dream - zagrał ją Schmoelling wyśmienicie, wprowadza element błogiej zadumy... potem już odważniej, z towarzyszeniem sampli by znowu się wyciszyć - bardzo piękny fragment. Potem już dochodzą do głosu syntezatory i płynie typowo berlińskie brzmienie, trudno tu coś wyróżnić, całość jest na równie dobrym poziomie.Jak dla mnie trochę odstaje część druga której większość sprawia wrażenie trochę przynudnawej albo inaczej - nie za wiele wnoszącej do gatunku.

Dariusz Długołęcki




Płytę otwiera wyrazisty motyw fortepianowy zbudowany na intrygującej sekwencji poczerniałych akordów. Krótka parafraza o wyrafinowanej kolorystyce prowadzi do chwytliwego, optymistycznego wątku, który zdobi pierwszą część suity Tangram, pojawiając się mniej więcej w jej połowie. Don Kichot odkłada na bok swoje zakurzone rycerskie księgi, by z dumną mina samemu przywdziać zbroję i hełm, po czym dosiąść wyschniętego, zrezygowanego konia jawiącego mu się jako najprzedniejszy rumak. Bohaterowi opowieści Quichotte przy jego wyjeździe w świat towarzyszy słońce i bezchmurne niebo. Krzywe płoty obejść ciągną się fortepianowymi motywami, ścieżka wybrukowana jest motoryczną syntezatorową sekwencją. Stopniowo nadciągają pierwsze chmury, rozsmarowywane kwaśnymi plamami instrumentów klawiszowych na tle mętniejącego nieba. Sceneria nabiera posiwiałych, przyciemnionych kolorów niczym z obrazów Rembrandta. Sekwencery mżą mollowymi promieniami, gęstnieje linia basu, utwór wpada w coraz bardziej dynamiczne rozkołysanie. Między 11. a 12. minutą dociera do uszu Don Kichota terkot wiatraków, z którymi przyjdzie mu stoczyć bitwę na śmierć i życie. Niepomny na ostrzeżenia swojego towarzysza dosiadającego markotnego osła, Don Kichot rusza do boju w takt wspaniałych arpeggiowych sekwencji wygasających echem upartych mollowych akordów, padających ciężkimi kroplami trochę podobnie jak w tle utworu Cloudburst Flight (Force Majeure, 1978). Walka jest nierówna - szerokie ramiona wiatraków obojętnie wymierzają ciosy coraz bardziej strudzonemu bohaterowi, który w końcu pada jak bez życia, wzniecając tumany oszołomionego pyłu...
Pośród tej zwolnionej, osowiałej pylnej zawiei rodzi się druga część utworu; unoszące się coraz wyżej kłęby elektroakustycznego, amuzycznego kurzu prowadzą wkrótce słuchacza do pogodniejszego pasażu. Niestrudzony Don Kichot zażył wspaniały balsam na gojenie wszelkich ran i gotów jest, by przeżywać dalsze przygody w Mandarynkowym Świecie. Napotkana grupa życzliwych bohaterowi ludzi pozoruje kolejne walki, w których Don Kichotowi przyjdzie okryć się chwałą. Syntezator intonuje dynamiczny, prężny, akordowy motyw, w takt którego pobłyskuje chwacko miska golibrody, nie będąca przecież żadną miską, tylko wspaniałym hełmem Mambryna: Edgar Froese szarpie struny lekko przesterowanej gitary i rozpoczyna się długa, triumfalna, nieco gniewna solowa partia improwizowana, opowiadająca kolejne zdania o Don Kichocie na tle upartej, żywej rytmicznie sekwencji. Utwór dobiegnie końca właśnie w tym euforycznym nastroju, zmierzając do zbudowanej z eleganckiej sekwencji durowych akordów podniosłej konkluzji... Krótki szum oklasków.. Apoteoza obłędu bohatera muzycznej opowieści, czy podziw dla rychłego otrząśnięcia się z szaleństwa?... Tak czy inaczej, teraz ajlepiej włączyć płytę jeszcze raz od początku...

I. W.

Inni klienci wybrali

Podobne albumy

Kup Przechowaj

Goods in stock

Wysyłamy do 1 dni
Dostawa w do punktu odbioru już od 12zł.
Przesyłkę dostarcza Poczta Polska lub Inpost.
Możliwy odbiór osobisty poza siedzibą sprzedawcy.

Napisz do nas