Jeanne D'Arc

Po monolitycznej i nieco przyciężkiej trylogii opartej na tekście "Boskiej Komedii" Dantego, Tangerine Dream rehabilitują się całkiem niezłym materiałem. Tym razem jest to obraz tak słynnej dla Europy, katolicyzmu i Francji, Joanny D’Arc. Temat całkiem nośny, ale zespół jakby wyciągnął wnioski z poprzednich wokalnych płyt i tym razem mamy materiał instrumentalny. Już niejako sama postać Joanny wymusza nieco bardziej rozbudowane formy. I to dostajemy, ale jakby na przekór męczącym suitom znanym chociażby z albumu Paradiso. Tu obaj panowie Froese sięgnęli nie tylko do swoich korzeni, ale i zaprezentowali całkiem nowy sound. Sekwencyjne motywy, ambientalne przestrzenie, nieśpieszny sekwencerowy bit mieszają z nieco wygładzoną estetyką new age. Mogli pokusić się o sięgnięcie do tradycji europejskiej muzyki dawnej, folku ale tego nie zrobili. Nagrali za to naprawdę udany album, który niejako katapultuje nas w przeszłość, ale i przynosi pewne nowinki. Sola na saksofonie Lindy Spa brzmią znakomicie i to one wyznaczają dzisiejszy trop poszukiwań grupy. Gdyby nie Joanna D'Arc w tle, to byłby kolejny typowy album grupy. Ale nawet bez tego personalnego kontekstu, ten materiał po prostu się broni i słucha się go znakomicie. Jedna z fajniejszych, nowych płyt w bogatej dyskografii grupy.