Fragile Fairytales

Dwie wcześniejsze płyty Rüdgiera Gleisberga, Damiana i Elysium były okrzyknięte arcydziełami swojego gatunku. A co z Fragile Fairytales która wydaję się być jeszcze lepsza, niż wymienione wyżej? Rudiger Gleisberg stworzył cos na kształt soundtracku do nieznanego filmu. Fakt iż pracował przy ścieżce do filmu Blade nie jest bez znaczenia, bo w Hollywood docenili jego talent. Album Fragile Fairytales ma w sobie coś z ducha takiego właśnie soundtracku, chociaż przecież nie jest ścieżką do żadnego filmu. Płyta wyróżnia się z pośród setek innych, które straszą nieco sterylną elektroniką. Muzyka Gleisberga w jakiś tajemniczy sposób dotyka sfery sacrum. Przesycona jest znakomitymi melodiami i trudną do uchwycenia duchowością. Mimo iż melancholijna, ulotna nieco zawieszona w przestrzeni, w żaden sposób nie jest depresyjna ani dołująca. Czerpie wiele z muzyki filmowej, klasycznej, elektronicznego ambientu i new age. Echa dokonań Philippa Glassa czy Rogera Eno, mimo że stłumione, wyczuwalne są gdzieś w tle. Całość przenika delikatna ambientalna poświata, nasycając całość ożywczą duchowością. Piękna muzyka do wielokrotnego smakowania.

R. M.