Repeat Repeat

Trzecia solowa płyta którą nagrał w 1981 Peter Baumann, po Romance 76 (1976) oraz Trans Harmonic Nights (1979) przynosi.... zbiór piosenek. Stylistyka tego albumu to modny w tamtym czasie synth-pop, który jak miało się wkrótce okazać miał przed sobą kilka lat wielkiej popularności. Tu mamy do czynienia z jego niemieckim wariantem, czyli Neue Deutsche Welle, mimo że wszystkie teksty są angielskie. Peter Baumann zaczynał w zespole The Ants, ale rzecz jasna wyżyny osiągnął współtworząc klasyczny skład Tangerine Dream w latach 1971-1977. Znamienne w tym świetle jest jak rozwijał swój solowy styl: Romance 76 brzmi właściwie jak z sesji Stratosfear, drugi album migrował już w stronę bardziej popowych melodyjnych form, na trzecim (oraz kolejnym Strangers In The Night) osiadł już w formule piosenkowej. Przy mikrofonie słyszymy w istocie samego Petera. Wokale są oszczędne, beznamiętne, sytuują się gdzieś pomiędzy robo-deklamacjami Kraftwerk a trzymaną w ryzach emocjonalnością Dawida Bowie z okresu Heroes czy Low. Piosenki mają zwartą strukturę, zmierzają od początku do końca niczym wektory gospodarki planowej, nie ma tu miejsca na rozległe improwizacje. Instrumentacja albumu to żywa sekcja gitarowa i perkusyjna, ale przede wszystkim jakże przyjemne analogowe pasaże elektroniczne. Bardzo lubię nastrój tej płyty, niesie pewne skupione poczucie koncentracji i zimnowojennego zagrożenia, niczym w utworze Die Russen Kommen (1980) zapomnianego projektu Berlin Express w którym Baumann działał z Conradem Schnitzlerem. Ale też zdarzają się przyjemne powiewy wiosennego optymizmu, niczym przebłyski słońca pomiędzy chmurami. Ogólnie, album interesująco wyłamuje się z bezmiaru instrumentalnych płyt naszych ulubionych "elektronistów", zdecydowanie warto dać mu szansę. Na koniec ciekawostka dla płytowych szperaczy: warto poszukać albumu wokalistki Leda Welcome To Joyland (1978), gdzie Peter Baumann tym razem wybrał rolę kompozytora i producenta, i wyraźnie to słychać.

M.Ż.