Creator

Otarion, czyli Rainer Klein, ma wyjątkowy talent do łączenia wpływów jak najbardziej tradycyjnej elektroniki sekwencyjnej z mrocznym trance'em oraz elementami zimowej, spopielałej muzyki filmowej do nieistniejących filmów, tworzonej z podobnym wyczuciem nastroju grozy, zagadki i schromatyzowanego osowienia, z jakiego znany jest Laurent Boutonnat. Co także bardzo ważne, tematy rozwijane są tu w bardzo zaawansowany kompozytorsko sposób, praktycznie nigdy nie mamy tutaj tylko jednego subtelnie najwyżej przeobrażanego ostinata i nanizanych na nie improwizacji dłużej niż przez minutę albo dwie: tematy zadziwiająco ewoluują, rozchylają się by uwolnić zupełnie nowe skojarzenia, a te znów okazują się mieć "szkatułkową strukturę". Nudzić się tutaj zatem nie sposób, co najwyżej może ta muzyka być dla ortodoksyjnych miłośników "Berlina" za mało tradycyjna, a za bardzo innowacyjna stylistycznie. Każde następne przesłuchanie może pozwolić wyłonić innego faworyta w zestawie, jeśli Słuchacz jest odpowiednio otwarty; zawczasu uczulam jednak na chwytliwą akordową melodię tematu trzeciego, na tle popadującego miękkim śniegiem ostinata, na symfonizującą, mroczną baśniowość utworu czwartego, zmierzającego w finale ku prawie schulzeańskiej solówce, ale z nieoczekiwanymi "gotycyzującymi" pizzicatami w tle, na mandarynkowe echa, nabierające zupełnie nieoczekiwanego charakteru w impresji przedostatniej. Świeży i oryginalny projekt.