Birmingham and Bristol 1991

Nieoficjalne wydawnictwo 2CD dokumentujące dwa koncerty Kraftwerk z brytyjskiej trasy "The Mix" z 1991. Generalnie, materiał jest o tyle interesujący że przedstawione wersje utworów są 'mięsiste', bardziej dynamiczne niż na płytach studyjnych, często wydłużone, z dodatkowymi partiami instrumentów. Ponieważ ukryte bonusy czają się niemal w każdym kawałku, to przejdźmy przez kolejne utwory, w podpunktach, a czemu by nie? Pierwsza płyta to koncert z Birmingham z 15 lipca.

• Intro - zapowiedź zespołu "wybekana" vocoderowym głosem - "Meine Damen und Herren, heute Abend aus Deutschland: Die Mensch-Maschine - Kraftwerk"
• Numbers - wersja z uwypuklonymi liczebnikami po hiszpańsku Computerworld - Ralf śpiewa tu z ... emfazą! choć jednocześnie nadal programowo bezbarwnie Ciekawe medley
• It's More Fun To Compute-Home Computer Computer Love - wersja wręcz "skoczna", w wersji The Mix, niemal instrumentalna
• The Model - największy hit Kraftwerk tutaj bez żadnych zaskoczeń, wiernie odegrany
• Tour De France - tutaj ma dodany piękny instrumentalny nastrojowy wstęp z "filmowymi" wręcz padami
• Autobahn - początek brzmi jak odpalanie na mrozie Trabanta który "zacina się" całą pierwszą minutę ku uciesze publiczności, a która potem śpiewa "wir fahr'n fahr'n fahr'n auf der Autobahn"
• Radioactivity - po ok minucie pojawia się świetna, głęboka, funkowa partia basu, nieznana wcześniej, a ok 3:20 "chóralny" vocoder
• Trans-Europe Express - mocno industrialna wersja, to raczej "Metall Auf Metall"

Druga płyta w zestawie to koncert z Bristolu 5 dni później.

• The Robots - bardzo kosmiczny spogłosowany początek, i świetna nowoczesna partia vocodera
• Musique Non-Stop - ten wspaniały electro-killer jest tu w wersji 13-minutowej, można do syta smakować ten cudowny kwadratowy rytm i poszatkowane sample wokalne
• Computerworld - wersja bardziej 'zwarta' niż w Bristolu
• Metropolis - utwór rzadko grany na koncertach, tutaj mamy skrzącą się chłodem linię prowadzącego sekwencera, i wręcz operową wokalizę tytułową, to nie mógł być Ralf!
• The Model - dziwnie oszczędna wersja, z dość piskliwym leadem, rozczarowanie
• Neon Lights - pierwsza część (ta z wokalem) dość zachowawczo, ciekawiej dzieje się później, są słyszalne ciekawe dodatki, niestety jakość dźwięku począwszy od tego nagrania wyraźnie spada, co odbiera sporo radości słuchania
• na koniec setu dwa chyba najbardziej ponure utwory w historii Kraftwerk, obydwa z 1977:
• Hall Of Mirrors - zaskakujące że ten utwór ogrywali na koncertach, jest bardzo spokojny...
• Showroom Dummies - zaczyna się zupełnie inaczej niż oryginał, pierwsze 2 minuty są nie do rozpoznania, dopiero potem wchodzi znana ujmująca historia sklepowych manekinów które jak się okazuje też mają pragnienia... słuchać interesujące nowe linie melodyczne, niestety jakość dźwięku znowu słaba.

Niezwykle ciekawy zapis koncertów sprzed ponad 30 lat, w składzie z Fernando Abrantesem. Jako mankament można wskazać przeciętną jakość dźwięku, zgrywanego nie z konsolety tylko spośród publiczności, dlatego słychać rozmowy i śmiechy. W zamian mamy jednak wersje brzmiące naprawdę odmiennie od oryginałów studyjnych, naprawdę interesujące.

M.Ż.