Check In

Enigmatyczna nazwa artysty Kontroll-Raum nie sugeruje w żaden sposób z kim mamy do czynienia, a to przecież Mario Schönwälder, tym razem w kolaboracji z nieco mniej rozpoznawalnymi Frankiem Rothe i Basem Broekhuis. Zdjęcie na okładce za to wydaje się dużo prostsze interpretacyjnie, szczególnie biorąc pod uwagę w jakich obszarach gatunkowych umiejscawia się niniejszy album. Motoryka jest tu wszechobecna, natomiast jej natura, dzięki troskliwym zabiegom kompozycyjnym, nie pozwala na bycie odebraną ani jako typowa, ani nudna. Umiarkowane tempo (poza ścieżką szóstą) oraz uprzestrzennione podejście do rytmiki świetnie sprawdza się w połączeniu z dopracowaną stroną aranżacyjną - pojawia się nawet nieco akustycznych instrumentów perkusyjnych - jak i wykonawczą w postaci ozdobników, akcentów i progresji motywów. Melodyczne sekwencje zaprojektowano zręcznie dla jak najprzyjemniejszej w odbiorze powtarzalności, a improwizacje, w ilości takiej w sam raz aby nie przesadzić, dobrze współgrają z resztą muzyki i nie próbują zbytnio podporządkować sobie wyłącznej uwagi słuchacza. Do listy pozytywów zaliczyć też trzeba wysmakowane efekty i harmonie, które stanowią wprowadzenia i wypełnienia przestrzeni między kolejnymi sekcjami rytmicznymi - dopełniają one najlepszej z możliwych wizji i wersji estetyki zwanej szkołą berlińską, w tym wydaniu z sukcesem budującej organiczne, ewoluujące struktury pięknych współbrzmień i poruszeń w refleksyjnym, potężnie budzącym wyobraźnię klimacie. Zachwyca mnogość pomysłów i skojarzeń, chociażby utwór pierwszy przywodzi na myśl serię Sad World z ciągnącymi się padami i bogatą, akustyczną sekcją rytmiczną; w kolejnym kroku wylatujemy już w kosmos z precyzyjnymi brzmieniami i technicznym bitem rodzącym skojarzenia z wytwórnią Databloem; ścieżka trzecia to znowuż nieśpieszna, wręcz wystrzeliwująca umysł w przestworza kompozycja przywodząca na myśl panów Fangera i Sieberta; w kolejnym kroku miałem zgoła wrażenie jakbym słuchał zapomnianego wyjątku z nieco mniej znanego Waiting For Snow Petera Benischa (jak widać moje myśli uciekają dość mocno w kierunku wytwórni Fax, co postrzegam za olbrzymi komplement dla opisywanego albumu); utwór piąty przywiódł na myśl Gerta Emmensa i jego niewymuszenie wciągające, kosmiczne melodie; szósty zaś to już pełnia inspiracji Tangerine Dream, momentami jakby sklejonej z nieskrępowaną progresywnością Ashra; wreszcie na koniec pobrzękujące talerze i zapętlona melodia od razu rozbrzmiały w mej głowie w towarzystwie ksylofonu na manierę Wolframa Spyra.

Proszę nie odnieść wrażenia jakoby muzyka o której tu rozmawiamy była w jakiś sposób wtórna, zważywszy mnogość odniesień - to tylko narzędzie opisowe, ale też rekomendacyjne, bo Check In z łatwością plasuje się w kuluarach najwyższej klasy twórczości elektronicznej, zasiadając na wygodnej kanapie wraz z najlepszymi, a nas porywając w satysfakcjonującą, różnorodną, wysublimowaną dźwiękową podróż, którą odbyć najsilniej polecam.

M.D.