La Vie Electronique 7

Nie wiadomo jak dużo ma w swoich archiwach muzyki Klaus Schulze. Jednak wznawiane w chronologicznym porządku nagrania z dawno wyprzedanych boxów Silver Edition czy Jubilee Edition, mają wartość nieocenioną. Siódma część La Vie Electronique to nie tylko publikacje koncertowe, ale i studyjne. Większość materiału pochodzi z okresu płyty Dune. Ten istotny album z 1979r, był sporym sukcesem okraszonym dosyć długą trasą koncertową. Pierwszy dysk zawiera dwie kompozycje, pierwsza Re: People I Know została zarejestrowana na koncercie w Düsseldorfie, 30 września 1977r. Poszczególne części to imiona osób, przyjaciół artysty. Wśród nich byli i są min. Hartmut Enke, Manuel Goettsching czy Arthur Brown. To mocne sekwencyjne granie, gdzie Schulze po raz kolejny wykorzystuje moc analogowych syntezatorów. Drugi utwór Avec Arthur pochodzi z wspomnianej trasy koncertowej z 1979r. Koncerty podzielone były na dwie części, najpierw grał sam Schulze potem w części drugiej dołączał Arthur Brown. Tym samym przywoływali atmosferę płyty Dune a zwłaszcza kompozycji Shadows Of Ignorance na której Brown udzielał się wokalnie. Drugi dysk to ponownie koncertowe nagrania. Na pierwszy ogień poszła kompozycja Crazy Nitzsche , alternatywna wersja utworu Friedrich Nitzsche jaki znalazł się na albumie X. Klaus Schulze w tym czasie grał koncerty w Hambühren i Frankfurcie. Drugi utwór The Future z 1978r, jest zapowiedzią muzyki jaka wypełni album Dune. Klaus opiewa wyimaginowany świat przyszłości, jaki wykreował w swojej znakomitej powieści Frank Herbert. Na koniec mamy dwu i pół minutowy fragment wywiadu, jakiego artysta udzielił w tamtym czasie. Finałowy trzeci dyski wypełnia głownie ponad godzinna kompozycja My Virtual Principies. Jest to alternatywna wersja soundtracku do filmu Barracuda. Całość mocno eksperymentalna, oparta na abstrakcyjnych dźwiękach bez charakterystycznych sekwencji. Dosyć mroczna, ambientowa podróż poza granice poznania. I na finał 10 minutowy Die Erde Ist Rund zarejestrowany 22 października 1979r. klasyczny Klaus Schulze w najlepszym, bo sekwencyjnym i pulsującym wydaniu. Zdecydowanie bardziej poszukujący zestaw, czasem bliższy pierwszym poczynaniom jednak tu zarejestrowany za pomocą nowszej wówczas, analogowej technologii. Czasem tylko dźwięk nie jest najwyższej jakości, ale muzyka znakomita.