La Vie Electronique 13

Klaus Schulze nie daje wytchnienia swoim wielbicielom, trzynasty już raz dostarcza porcję swoich znakomitych archiwaliów. Tym razem owa trzynasta część La Vie Electronique obejmuje lata 1993-1994. Trzy kompaktowe dyski po brzegi wypełnione są muzyką, ale do rzeczy. Pierwsza płyta zawiera tylko jedną, bliską 80-cio minutową kompozycję Machines Des Plaisir. Pierwotnie taśma z tym nagraniem miała roboczy tytuł Meditation 2. Nagrana w 1993r jest niejako rozwinięciem kompozycji The Music Box, jaką Klaus Schulze zamieścił na części 12 tego cyklu. Utwór Machines Des Plaisir wpisuje się w ów medytacyjny nurt twórczości niemieckiego mistrza. Schulze cytuje wręcz tu siebie samego, odwołując się do lat 70-tych. Niejako czuć chłód jaki spowijał chociażby jedną z jego klasycznych pozycji Mirage. Drugi dysk jest bardziej obfity jeżeli chodzi o ilość nagrań. Utwór Himmel Und Erde pojawił się na egzotycznej, rosyjskiej kompilacji. Inna kompozycja Vas Insignie Electronics również miała pojawić się na jakiejś kompilacji, ale ostatecznie przeleżakowała w szufladzie. Otwierający całość 30-sto sekundowy Tag Des Offenen Denkmals był trailerem do telewizyjnego dokumentu. Najdłuższym na płycie jest trwający ponad 50 minut Arthur Stanley Jefferson. Tu Klaus Schulze pokazuje swoje dwie twarze, tę medytacyjną i drugą opartą na motorycznym transowym bicie. Ostatni dysk to ponownie jedna kompozycja Borrowed Time, nagrana w jego własnym studiu w 1994r. Pierwotnie miał to być soundtrack do amerykańsko-węgierskiej produkcji Living On Borrowed Time. Jednakże producenci wykorzystali raptem tylko kilka minut tego utworu. To ponownie obraz Schulze'a pełnego kontrastów, od niemal ambientowej elektroniki aż po transową, mocną jazdę. To balansowanie między tymi skrajnościami , owocuje niezwykle intrygującą muzyką. Na szczęście artysta ograniczył wokalne sample rodem z oper, jakie dominowały na utworach z ostatnich części La Vie Electronique. Została za to muzyka i na niej warto się skupić. Fanów i tak nie trzeba namawiać, po prostu muszą to mieć.

R. M.