Kosmos, Bermuda Triangle

Dla jednych Isao Tomita to pełen fantazji innowator, dla drugich sprawny i nieco megalomański odtwórca. Jak zatem podejść do jednej z jego klasycznych płyt Kosmos? W roku 1978, a więc w momencie opublikowania bez wątpienia robiła wrażenie. Tomita zręcznie czerpał z tematów Gwiezdnych Wojen Lucasa, dalej były tematy z 2001 Odysei Kosmicznej Kubricka. Ale nie tylko, bo Japończyk zręcznie wplatał w weń dzieła Straussa, Wagnera, Bacha i Griega. W finale tego albumu mamy inspirację obrazem Solaris Andrieja Tarkowskiego. Wyszła z tego istna muzyczna magma, która dziś po latach trąci nieco myszką. Muzyka Tomity okropnie się zestarzała, dziś gdy płyty np. Tangerine Dream z lat 70 nadal są traktowane jako odpowiednik, Tomita może służyć przykładem jak nie podchodzić do muzyki elektronicznej. Nagrał bowiem napuszone, bombastyczne dzieło godne art rockowym megalomanom ala Yes. Jedynie co ratuje ten album to dosyć sprawne żonglowanie stylami, jednak trudno w tym kalejdoskopie wychwycić jakąś spójność. Jak dla mnie to dosyć ciężkostrawne dzieło, które zasila katalog "płyt pomyłek". Tu widać najdobitniej jak sztampowo co poniektórzy podchodzili do tematu. Ale są i tacy którym zapewne ten album się podoba. Dla fanów art rocka itp.

R. M.