Moire

Taka muzyka powinna wypełniać mroczne, klaustrofobiczne tunele i pomieszczenia odwiedzane przez śmiałka próbującego pokonywać kolejne etapy gry "Alien 3". Piszący te słowa w ogóle nie jest miłośnikiem gier komputerowych, ale grafika wymienionej gry a zwłaszcza nastrój panujący w odwiedzanych tam przestrzeniach istotnie stanowiłyby dobrą ilustrację do dźwięków generowanych przez Iana Boddy'ego i Bernarda Wostheinricha. Inne wizualizacyjne skojarzenie to wycieczka przez labirynty sekretnego laboratorium, w którym trwają intensywne prace nad rozkodowywaniem i tłumaczeniem fenomenów sklasyfikowanych jako "psychic and UFO revelations in the last days" albo "recent organic discoveries"... Wyobraźmy sobie muzykę podobna do tej, która wypełnia album "Subminimal" sygnowany: Dataman, urozmaićmy ją przytłumionymi, niepokojącymi ostinatowymi pasażami oraz podszyjmy ją chropawymi, uskakującymi strukturami rytmicznymi, a powinniśmy otrzymać w uproszczeniu charakterystykę nastroju dominującego na przestrzeni 10 utworów prezentowanych na Moire. Inną nienajgorszą analogią byłyby niektóre nagrania Syntax_Error. Muzyki przedstawionej przez Boddy'ego i Wostheinricha nie określiłbym mianem "dołującej", ale na pewno jest ona "duszna" i przynosi specyficznie opakowaną aranżacyjnie dawkę niepokoju spod znaku SF. Jest to jedna z najoryginalniejszych i najbardziej fascynujących płyt, jakie przesłuchałem ostatnimi czasy; ambientalne wiry, wciągające słuchacza w głąb swoich niewytłumaczalnych, subharmonicznych struktur, grożące za każdym rogiem, do którego prowadzi pasaż sekwencyjno-perkusyjny, rozmieszczone i zakomponowane są tak, że naprawdę ciarki chodzą po plecach. Szczerze polecam tę płytę, gdyż rekomendacji jest ona ze wszech miar warta.