Outland

Outland brzmi dokładnie jak można by się tego spodziewać po biorących udział w tej kolaboracji artystach - przestrzennie, tajemniczo, organicznie, aż brakuje nagrań terenowych i przeszkadzajek Roberta Richa, którego styl znakomicie wkomponowuje się w manierę muzyczną założyciela wytwórni DiN oraz towarzyszącego mu od samego jej początku specjalisty od ambientowych preparacji gitary. Panowie tym razem nie pracowali razem w studio, album nie został nagrany na żywo. Markus Reuter przygotował szereg długich, atmosferycznych pejzaży, pozostawiając Ianowi Boddy zadanie zremiksowania ich oraz wzbogacenia typowymi dla niego ozdobieniami natury sekwencyjno-melodycznej. Efekty są conajmniej zadowalające. Dwie, rozbite na trzy części (album ponoć zaprojektowano pod wydanie na winylu), kompozycje oferują podobną strukturę, rozpoczynając intensywną ścianą bogatych tekstur (Citadel przyjmuje przy tym wydźwięk dość pozytywny, jej odpowiednik zaś - Brood - tajemniczy i cienisty), by po kilku minutach ewoluować w sekcję rytmiczną, aż po zakończenie zatopione w rozgadanej improwizacyjnie gitarze. Ciekawie zastosowano kontrasty w odpowiadających sobie częściach podróży - mimo oszałamiającego jasnością wstępu pierwsza z kompozycji jest raczej powsciągliwa w swoim sekwencyjnym rozmachu, a żegna się dźwiękami wręcz drapieżnymi; z kolei druga, po ostrożniejszym wprowadzeniu, rozsadza nastrój mocną gitarową melodią jakby żywcem wyjętą z twórczości właściciela wytwórni Soundscape, wieńcząc nasze doznania doprawdy przepięknym, ambientowym dialogiem między Reuterem i resztą wprowadzonego ponad jego nagrania instrumentarium. Naprawdę, niewiele więcej jest tutaj do opowiadania. Wprawdzie powstrzymuje to Outland przed wkroczeniem do panteonu ważkich dzieł gatunku, ale też nie sądzę by takie ambicje przyświecały twórcom. Album jest znakomicie zrealizowany i z wyczuciem skomponowany, dostarczając chwile, nawet jeśli nie nowatorskiej, pobudzającej wyobraźnię rozrywki.

M.D.