World of Quetzal

Wznowienie legendarnej płyty Haralda Grosskopfa, który nagrywał i współkomponował z takimi znakomitościami, jak Klaus Schulze albo Manuel Gottsching. World of Quetzal to dynamiczna, niemalże wybuchowa - a przy tym frapująco spójna i logiczna - mieszanka nastrojów od bezbeatowej, refleksyjnej elektroniki aż po ethno-rock. Pierwszy utwór przynosi znakomity "groove" i natychmiast wpadającą w ucho melodię, urozmaicaną progresjami tonalnymi - utwór może skojarzyć się z nastrojem Rotations Logic Vangelisa, ale jednocześnie też wydaje się w nim drzemać coś, co przypomina klimat "kolorowej trylogii" King Crimson (Discipline, Beat, Three of a Perfect Pair). Drugi utwór mógłby spokojnie być dziełem Tangerine Dream po 1989 roku. Trzecia kompozycja to przede wszystkim niezwykłe gardłowe śpiewy i inne elementy typowe dla eksperymentów elektroniczno-etnicznych, z kolei impresja czwarta - jedna z najlepszych w zestawie - to pustynny, czerwonawy ambient, z jednej strony kojący, z drugiej podminowany nastrojem niecierpliwego oczekiwania i dziwnego napięcia. Dalsze skojarzenia z King Crimson w latach osiemdziesiątych czekają Słuchacza podczas słuchania utworu piątego, w którym perkusja Grosskopfa kipi bodajże najciekawszymi tonami, poszumami i grzechotami. Kolejne dwa utwory to znów fusion, przedostatni to z kolei znów spieczony, słony ambient, nieco w duchu wcześniejszych produkcji Steve'a Roacha. Finał albumu mógłby spokojnie być sygnowany: Ashra; wracają tutaj w odpowiedniej parafrazie lekki posmak reggae oraz synkopowane sekwencje introdukcji do całego albumu. Nie można nie znać.