Sacred River

Ten 55-minutowy album, na który składa się 10 utworów, to niewątpliwie jedna z najbardziej zamyślonych, stonowanych, statycznych płyt projektu Gandalf - nie mamy tu jednak do czynienia jedynie z typowo relaksacyjnymi, durowymi strukturami akordów i kojących melodii głównych, warto zwrócić chociażby uwagę na oryginalne gitarowe frazowanie i kameralną melodię doprawdy bardzo ładnego utworu trzeciego. Podróż do źródła "Świętej Rzeki" odbywa się w skupieniu, towarzyszą nam w jej trakcie najróżniejsze odcienie kolorów nieco jaskrawszych niż na niektórych innych płytach Gandalfa. Tradycyjnie już nie zabrakło tu harmoniczno-aranżacyjnych wpływów celtyckich, partie gitarowe ze względu na dobór środków oraz technikę kojarzą się zresztą dość silnie z Mike'em Oldfieldem. Oprócz wspomnianego trzeciego utworu największą atrakcję na krążku stanowi impresja szósta, subtelnie zabarwiona czynnikami mogącymi kojarzyć się z najłagodniejszymi miniaturami nowszego Kitaro, a także podniosły, a przy tym nie mniej eteryczny niż pozostałe kompozycje, hymn wieńczący album, emanujący atrakcyjnie akwarelowymi, rozmywającymi się w popołudniowy sen barwami.