Colors of a New Dawn

Klasyczny new-instrumental z celtyckim aromatem, niebiańskimi harmoniami oraz kryształowo czystymi brzmieniami gitary i rozmaitych syntezatorów, podmurowanymi delikatnymi ścieżkami rytmicznymi. Album rozpoczyna się (głównie za sprawą głosu gitary) gdzieś w ulubionych rejonach Mike'a Oldfielda (patrz też utwór piąty) i przechodzi przez nastroje nieco w duchu Alquimii, Garry'ego Lamba, duetu Klaus Back & Tini Beier, ale przede wszystkim w duchu innych płyt przygotowanych przez Gandalfa, utrzymanych w podobnie pogodnie-refleksyjnym nastroju na łonie pastelowo rozkwitającej natury. Dla wielu słuchaczy płyta ta może wydać się pewnie zanadto "ugrzeczniona" i "mało poszukująca", ale jeśli szukamy odprężającej, kojącej muzyki podsuwającej (już za sprawą samych tylko wykorzystanych barw instrumentów) natychmiastowe skojarzenia z tchnącymi spokojem miejscami z malowideł brytyjskich pejzażystów, powinniśmy sięgnąć choćby właśnie i po ten krążek. Szczególnie miło posłuchać budzących się głosem gitary ptaków w Hearts in Celestial Union, szmeru strumyka gdzieś daleko w tle Flowers along the Way - tutaj przykuwa też uwagę jedna z najlepszych melodii albumu – albo też deszczowego preludium Brighter than a Star.