Human

To oficjalnie czwarty album Franka Van Bogaerta i można napisać o nim wiele dobrego. Artysta nadal flirtuje na polu kilku stylów muzyki elektronicznej, i niemal w każdej konfiguracji czuje się znakomicie. To połączenie rytmicznego popu, filmowych odcieni i klimatów niczym z najlepszych dokonań Vangelisa, dało znakomity efekt. Przykłady? Już otwierający całość Awakening daje dobre sygnały co do reszty. Następny w kolejce Balet to bodajże najlepsze nagranie na płycie, utrzymane w podniosłych "vangelisowych" nastrojach. Co by nie mówić całkiem spora część tego materiału utrzymana jest w stylistyce greckiego mistrza. W kompozycjach Lullaby i Naked Van Bogaert zwalnia tempo, nasączając je spokojnymi, fortepianowymi ornamentami. Nie brak też odwołań do estetyki etno, a te słyszymy w utworach Overture Des Enfants i Reve d'Afrique. W finałowym Warmath, Belg sączy już relaksujące brzmien fortepianu i atmosferyczne tła. Wyłania się obraz płyty mocno przesiąkniętej duchem Vangelisa, lecz mimo tego nośnej i skręcającej delikatnie w kierunku popu i etno. I myślę że na dobrą sprawę Frank Van Bogaert nie ma się czego tu wstydzić.

R. M.