Berlin Parks

Frank Klare idzie śladem Tangerine Dream z 1985 roku i proponuje koncepcyjny muzyczny spacer po parkach; o ile jednak muzycy Tangerine Dream zapraszali do parków całego świata, o tyle Klare odmalowuje przed nami tylko parki berlińskie. Od pierwszych dźwięków osowiałego, smutnego, rozmżonego arpeggia Grosser Tiergarten aż po dynamiczne świetlne smugi ponad 19-minutowego Mauerpark jest to spacer bardzo ciekawy i z pewnością w sam raz dla prawdziwego miłośnika zakorzenionej właśnie w Berlinie elektroniki sekwencyjnej. W utworze Viktoriapark Klare pomysłowo łączy tradycyjne brzmienia i melotronizujące plamy akordowe z żywym trance'em - mniej więcej w takim stylu, w jakim dzieje się to na płytach Schulzego i Namlooka z serii The Dark Side of the Moog, tyle, że jednak odrobinę mniej mrocznie. Fanów Klausa Schulze na pewno nie rozczaruje też "wolno wstępujący", ukazujący się oczom Słuchacza zapewne przy słabym świetle księżyca, Treptower Park. Krótki romans z klasycyzującym new-instrumental z fortepianem w roli głównej wiedzie Klare w miniaturze Schlosspark Charlottenburg; nadal jednak słychać tutaj schulzeańskie inspiracje, muzyce nadano odpowiednio "poważny" i wielowymiarowy nastrój. Całości dopełnia dynamiczny Britzer Garten, frapujący zestawieniem dwóch planów: motorycznego, posuwistego rytmu z dobrze programowanym przytłumionym ostinatem, oraz stojącego, mętnego akordowego stawu powleczonego warstwą syntezatorowego, matowego lodu - znów na miejscu będą skojarzenia z muzyką Klausa Schulze (z okresu Audentity), ale kolejny raz nie ma mowy o kopiowaniu gotowych patentów, tylko raczej o umiejętności odtworzenia pewnej specyficznej atmosfery.