Sojourns

Norweski twórca, mimo aktywnej działalności długi już czas, bo od lat osiemdziesiątych, nie należy do grupy bardzo szeroko znanych na scenie ambientowej elektroniki. Stanowi to świetny przykład jak sława i rozpoznawalność niekoniecznie idą w parze z osiągnięciami, bo Erik Wollo bez żadnych wątpliwości może być nazwany filarem gatunku. Często zauważany przez kolaboracje z Ianem Boddy i Stevem Roach, większość jego dorobku to albumy solowe i z takim właśnie mamy tu do czynienia, wydanym przez, można chyba tak powiedzieć, legendarną już wytwórnię Projekt. Sojourns jest jak dojrzałe wino, gładkie w smaku, ale bogate w subtelne akcenty. Nie znajdziemy tu improwizowanych żywiołowości czy też rozciągniętych w czasie ostinato, okraszanych padami lub meandrującymi melodiami. Dziesięć pieczołowicie utkanych elektronicznych kompozycji ma, w zamierzeniu autora, przekazać uczucie przebywania gdzieś tylko na moment oraz impresji z tym związanych. Dostajemy zatem dziesięć motywów, stanowiących rdzeń kolejnych utworów, które zostają w wysmakowany sposób eksplorowane - z wystarczającą dozą wyczucia aby nie sposób się było nudzić. Nie brakuje różnorodności, usłyszymy klasyczne sekcje rytmiczno-melodyczne (Sojourn 1), przepięknie futurystyczne pętle syntezatorowe (Arcos Iris), refleksyjne momenty zawieszenia (Peace Bells) i wiele więcej, wszystko to oblane ambientową przestrzenią i łagodną, przyjemną dla uszu realizacją. Polecam każdemu, płyta warta posiadania.