Atmosphere

Erez Yaary wymienia na swojej stronie internetowej trzy ulubione albumy wszech czasów: Tangram, Logos i Exit, wszystkie są oczywiście dziełami Tangerine Dream (powstałymi w przedziale 1980-1982). Tę inspirację wyraźnie słychać w muzyce Yaary'ego, ale artysta z łatwością przyprawia rozbudowany sekwencyjny new-instrumental ingrediencjami znikąd nie zapożyczonymi, lecz wypracowanymi przy wykorzystaniu własnej wrażliwości i sporej wyobraźni. Album Atmosphere przynosi soczyste, solidnie zinstrumentowane konstelacje akordowych obłoków, żywe struktury rytmiczne oscylujące między new-age a inspirowanym muzyką Tangerine Dream elpopem, a także porcję nader urzekających melodii. O ile ścieżka rytmiczna utworu trzeciego wydaje się być wyprodukowana trochę naprędce, bez dbałości o wyrazistszy podkład basowy o który prosi się przy akurat tym tempie i - naprawdę doskonałej - melodii, o tyle inne epizody albumu rzeczywiście pod względem aranżacyjnym i produkcyjnym zadowalają. Czwarta impresja to Yaary'ego przepis na "berlinizujący" ambient, natomiast kompozycja finałowa, najdłuższa w zestawie, przywiewa naprawdę świetne ostinato tkane z frapujących motywów na co najmniej dwóch planach, przy czym powstaje ciekawe wrażenie z lekka "uskakującego" rytmu. Tutaj chyba w największym stopniu słychać inspirację ulubionymi albumami - szkoda, że podobnie jak Exit Tngerine Dream, także i Atmosphere jest albumem nader krótkim, nie trwającym nawet 40 minut...