New Dimension

Darway to, muszę przyznać, wykonawca kompletnie mi dotąd nieznany. Zerknięcie do międzysieci pokazuje że nagrywa albumy już od 2005, i są tam rzeczy niebanalne, np. muzyka wczesnego renesansu czy transkrypcje Chopina. Zatem mamy do czynienia z muzykiem co najmniej o szerokich horyzontach, a kto wie czy i nie gruntownie wykształconym muzycznie. Album New Dimension pochodzi z 2017, zatem wygląda na to że przegapiłem ładnych kilka lat... Pora to nadrobić. Pierwszy utwór Let"s Dance zgodnie z tytułem: od razu pojawia się rytm i popowy klimat rodem z lat 80., jest to miły "radiowy" starter do słuchania w samochodzie. Ale potem mamy naprawdę olśniewający melodyjnością i solówkami kawałek Beginning Of A New Dimension, gdzie słyszę wyważony ukłon w stronę Komendarka z pierwszej połowy lat 90. (zanim popadł w koszmarne pseudometalowe łupanki) oraz odległe sugestie dawnego angielskiego projektu Wavestar - te same "błyszczące" brzmienia, wysoki sposób prowadzenia solówek i skupienie na nastroju. Z kolei trzeci Next Generation kojarzy się sympatycznie z muzyką Marka Shreeve , konkretnie: progresja akordów jest taka jak w Darkness Comes z płyty Crash Head - to nie zarzut, tylko docenienie lekkiego puszczenia oka do słuchacza. Kilkuczęściowa długa suita New Dimension też zachwyca - Darway proponuje częste zmiany tempa, nastroju, a przy tym cały czas rzetelny konkret muzyczny w formie wyraźnych akordów, melodii, solówek, bez żadnej lipy. Żeby nie było że nie ma na płycie chwil "wytchnienia" - owszem, jest ambientowy wręcz utwór A Walk In The Sun który także daleki jest od nudy, słuchałem go kilka razy pod rząd. Niezwykła płyta: melodie i solówki są naprawdę świetne, słychać swobodę i improwizacyjny talent. Jest rytmicznie, melodyjnie, zmiennie, nie ma mielizn ani dłużyzn pt. "a teraz poszumię jakimiś plamami żeby album wyszedł dłuższy". Darway potrafi grać na klawiaturach, po prostu - a to wcale nieczęste w el-światku. Wielki szacunek dla artysty, a dla mnie klaps za przegapienie dotąd tego nazwiska.

M.Ż.