Pacific Coast Highway

Debiutancki album Chrstophera Frane po latach nic się nie zestarzał, a nawet smakuje jeszcze lepiej niż w momencie ukazania się w 1991r. Lata, wręcz życie spędzone w szeregach Tangerine Dream, minęły bezpowrotnie. Ale z takim nazwiskiem Franke nie miał się chyba czego obawiać, mimo tego musiał obronić się muzyką. I udało mu się znakomicie. To niezwykle ilustracyjna płyta, praktycznie pozbawiona sekwencyjnych motywów znanych z nagrań Tangerine Dream. Dźwiękowe obrazy wybrzeży Kalifornii, mają coś ze smutku tropików, ambientowej lekkości, i melodyki new age. Franke kreśli idylliczny obraz tego "raju na ziemi". Kołyszące się palmy o zachodzie słońca, tętniące życiem promenady, rozległe plaże czy bezkres oceanu. A to skąpane w wybitnie pięknej i niezwykle nostalgicznej muzyce. Popowe akcenty podnoszą komercyjny walor tej płyty, jednocześnie pokazują talent artysty do tworzenia dźwiękowych klisz. Franke wykorzystał te atuty swojej muzyki min. na płytach do cyklu science fiction Babylon 5. Trudno o lepszy prolog, kawał pięknej i wybitnie uspokajającej muzyki, Franke niczym podczas masażu wciera te dźwięki w uszy wywołując błogie samopoczucie. Po prostu znakomity album, na Pacific Coast Highway kalifornijskie lato twa niemal bez przerwy, bez huraganów za to w słońcu i oczywiście egzotycznej scenerii.