Thursday Afternoon

Muzyka prezentowana tutaj, wydana wyłącznie w formacie kompaktowym w 1985 r., pomyślana była jako specyficzne dźwiękowe tło do prezentacji siedmiu kontemplatywnych obrazów "multiple viewing". Tony idealnie korespondują z nastrojem abstrakcyjnej okładki: w zależności od tego, czy widz przygląda się pastelowym motywom mniej czy bardziej uważnie, bądź obraz porusza się względem odbiorcy, bądź nieruchomieje w swej bezczasowości względem podchodzącego doń widza. Przez mniej więcej 60 minut swobodny, szybujący swobodnie niczym nić babiego lata motyw podlega jedynie bardzo subtelnym przekształceniom: Brian Eno nie po raz pierwszy udowadnia, iż jest mistrzem w tworzeniu nienużąco repetytywnych struktur zaawansowanej "thinking music". Być może nie mamy tutaj nowych, eksperymentalnych rozwiązań, ale najważniejsza jest przecież i tak niepowtarzalna atmosfera, którą tu bez trudu udało się wyczarować.