Pathos

Pathos z 2003 r., to trzeci album w dyskografii, pochodzącego z Duisburga Andreasa Akwary. Jak twierdzi artysta, komponując materiał starał się nadać mu religijny charakter. Rzeczywiście, obcując z muzyką odczuwa się pewną podniosłość, zadumę, niemal modlitwę. Krążek składa się z ośmiu tytułowych kompozycji, stanowiących fuzję ambientu, sekwencyjnej elektroniki w stylu szkoły berlińskiej oraz tanecznych fragmentów w duchu Jean Michel Jarre’a. Ponadto Pathos zawiera wiele smaczków w stylu new age, w postaci odgłosu klasztornego dzwonu, śpiewu ptaków, szumu wiatru i wody. W trzeciej części patosu, Akwara znakomicie wykorzystał chóralną modlitwę mnichów z Tybetu, a w części piątej powtórzył ten zabieg, ale z chrześcijańskimi zakonnikami. Jakaś mistyczna aura unosi się nad tymi kompozycjami. Dzięki temu, Niemiec nadał całej muzyce pewnego ekumenicznego charakteru, co było celowym zabiegiem muzyka. Andreas Akwara, wykorzystał motyw modlitewnego śpiewu w późniejszych dziełach (Erwachet), jednak już nie tak znakomicie jak tutaj. Pathos to różnorodny album z niesamowitym klimatem, pełen pasji, pięknych dźwięków i malowniczych pejzaży. Tej muzyki można słuchać bez końca.

M.Ś,