Various

Tone Science Module No. 2 (Elements And Particles) to kompilacja utworów na syntezatory modularne, na potrzeby której kompozycje przygotowali: Todd Barton, Bluetech, Parallel Worlds, Paul Nagle, Dave Bessell, Richard Quirk, Hainbach, Nathan Moody i Austin Cairns. Zawiera przegląd możliwości owych legendarnych maszyn, które decydowały i wciąż decydują o brzmieniu muzyki elektornicznej, niezależnie od stylu. Są tu więc sekwencje, brzmienia solowe, szerokie pady, szmery, trzaski i inne efekty dźwiękowe. Całość raczej dla fanów gatunku, którzy lubują się w specyficznej i miłej dla ucha ciepłocie analogowych barw.

P.R.

Wytwórnia Din powstała w 1999 roku, jej misją jest wypełnianie luk między analogową elektroniką a cyfrowymi możliwościami muzyki jutra. Kompilacja Tone Science Module No. 1 Structures & Forms zbiera różnych artystów, poruszających się na co dzień po zupełnie odległych od siebie estetykach muzyki elektronicznej. Łączy ich jedno, wszyscy korzystają z modułowego systemu syntezatorów. Każdy wykorzystuje też ich możliwości na miarę własnych fantazji. Paul Lawler i Nigel Mullaney zaktualizowali swoje biblioteki dźwięków, przenosząc je w ten modularny świat. Scanner w kompozycji If Wishes Came True prezentuje ambientalne światy w owej "modularnej" wersji. Z kolei Chris Carter znany z takich grupa jak Throbbing Gristle czy Chris & Cosey, finalizuje tę kompilacje tłocząc ciężkie rytmiczne tekstury, bliskie estetyce dubu. Tak więc dla każdego coś miłego, w tym wypadku chodzi nie tyleż o samą muzykę co raczej efekty stosowania tych zaawansowanych technologii. Warto sprawdzić.

R.M.

Kompilacja Polish Electronic Music - Sounds Of Imagination prezentuje sześciu wykonawców, którzy w swoich poszukiwaniach penetrują rejony klasycznej muzyki elektronicznej. To dosyć hermetyczny świat, który niejako żyje własnym życiem. Mało tego, wydaje się być mocno odseparowany od bodźców zewnętrznych, może jedynie ambientalne przestrzenie próbują tu przenikać przez zapętlane z uporem maniaka, sekwencje. Mamy zatem 9 nagrań i sześciu wykonawców. Tacy artyści jak: Asuntar, JDan Project, Katod pojawiają się dwukrotnie. Oprócz nich resztę listy uzupełniają takie projekty jak: Cosmic Landscape, Drom 66 i Blindmachine. Całość bez fajerwerków i zbytnich olśnień, ot zachowawcza elektronika czerpiąca wiele z dokonań tuzów gatunku ala Tangerine Dream. Gdzieniegdzie owe pętle sekwencwerów przetykane są ambientalnymi pejzażami, które niejako wyrywają nas z owej monotonii i próbują przenieść w nieco inny wymiar. Głównie dla wielbicieli stylu, rządnych spenetrowania rodzimej sceny elektronicznej.

R.M.

Gdy w 1992r Mario Schonwalder zakładał wytwórnię Manikin, nie podejrzewał jak długo przyjdzie mu działać. Dziś jego tłocznia ma ugruntowaną pozycję na rynku elektroniki sekwencyjnej. Mało tego, jest jednym z liderów ciągnących ów nurt dalej. Mimo nawiązań do przeszłości, muzyka wydawana przez nią brzmi nadzwyczaj nowocześnie i aktualnie. Nie jest tym samym jedynie jakimś ramotem wyciągniętym z przeszłości. Schonwalder niezwykle bacznie obserwuje to co dzieje się w muzyce. Nie waha się też adaptować tych nowoczesnych formuł w muzyczny wszechświat swojej wytwórni. Dwupłytowa kompilacja Second Deacade tym bardziej zyskuje na wartości, iż zawiera wiele nagrań niepublikowanych nigdzie indziej. Poza tuzami wytwórni takimi jak sam Mario Schonwalder, Bas Broekhuis czy Detlef Keller, pojawiają się Wolfram Spyra, Rainbow Serpent, Thomas Fanger czy Thomas Kagerman. Każdy czy to w konfiguracji z kimś innym, czy też solo wzbogaca ów "manikionowy" wszechświat dźwięków. Kapitalnie prezentuje się Wolfram Spyra w melancholijnym, nieco wycofanym utworze A Rainy Day. Postarał się też Cosmic Hoffmann w kapitalnym Guitarmoon, który jest zorientowany na ludowe brzmienia rodem z Azji. A sam szef na finał serwuje utwór Winterland, dedykowany tym wszystkim których nie już wśród nas. A to tylko wabiki, które nęcą aby zapoznać się z całością. Naprawdę warto!

R. M.

11 marca 2011r przejdzie do historii, jako jeden z najtragiczniejszych dni w powojennej historii Japonii. Trzęsienie ziemi, fala tsunami, zniszczenie elektrowni atomowej Fukushima i bilans 10 tys. zabitych ludzi. Jednak świat okazał swą solidarność i chęć pomocy, dla tej straszliwej tragedii. Pomoc przyszła również z najmniej spodziewanej strony. Szef wytwórni Mellow Jet, Bernd Scholl rozpoczął projekt "electronic music for life". Chodziło o wydanie kompilacyjnego albumu z którego dochód zostałby przekazany potrzebującym japończykom. Odzew był potężny, niemal cała scena elektroniczna zaangażowała się w tę piękną akcje a jej wynikiem jest właśnie ów dwupłytowy album. Każdy z artystów postarał się o premierowe nagrania, tak by dać fanom coś szczególnego. Wśród nich są ci którzy tworzyli historię muzyki elektronicznej, jak i ci nowszej generacji. By wymieć kilku: Robert Schroeder, Bernd Kistenmacher, Rolf Meier Bode, Harald Grosskopf, Mythos, Mathias Beine, Moonbooter, Eroc itd. Mamy też niemal całe spektrum brzmień, jakie są słyszalne w dzisiejszej elektronice. Od sekwencyjnych tekstur, ambientu, chilloutu, new age aż po muzykę eksperymentalną. Pojawia się nawet polski akcent, Wolfram Spyra wespół z Roksaną Vikaluk intonują tekst modlitwy "Ojcze Nasz", rozbrzmiewający na tle stonowanej elektroniki. Ważna płyta, szlachetny cel no muzyczne rarytasy. Warto pokusić się o cegiełkę dla Japonii, jednocześnie włączając to unikatowe wydawnictwo do własnej, płytowej kolekcji.

R. M.

E-Day is an electronic music festival, organised each Spring (most of the time on a beautiful day) in theatre De Enck in Oirschot, The Netherlands. It is in the south of The Netherlands, close to Eindhoven, known from the Eindhoven School of electronic music. Together with E-Live, which is organized each Autumn, E-Day is one of the biggest electronic festivals in the world. It attracts spectators from countries all over the world. The organizers are Kees Aerts and Ron Boots who are also the guys behind the biggest electronic music label in the world, Groove Unlimited. E-Day 2011 had a remarkable occasion because Harald Grosskopf, a legend in electronic music, played his even legendary album Synthesist in its entirety. Other concerts were by Remy, a strong force in the Berlin School style, ambient specialist Erik Wollo and René Splinter who, next to Harald Grosskopf, brought back a lot of memories. Every E-Day and E-Live is accompanied by a special limited edition cd with unique music from the musicians that gave concerts at the festival.
E-Day 2011 has three tracks by Harald Grosskopf and Friends, two by René Splinter, two by Erik Wollo and one (but a long one) by Remy. Splinter brought back a lot of memories because his music reminds a lot of that made by Tangerine Dream in the early eighties. This includes the typical PPG Wave Computer-sounds which he generates in Bahnhof Zoo (the titles are also comparable with that of Tangerine Dream) and Tunnel Vision. Wonderful stuff! Remy (Stroomer) brings a soft rhythmic piece with excellent drums, sequencing and soloing that builds up and becomes more full as the piece progresses. Wřllo is a (grand)master of ambient. He clearly shows that on Ataraxia 1 and Ataraxia 2. The music, electronic by played through a guitar, reminds of the great ambient composers Patrick O'Hearn and David Helpling. Erik is a musician who needs to be heard. Festivals like E-Day and E-Live are great stages for this. Harald Grosskopf and Friends (actually the band Sunya Beat) bring E-Day live 1, E-Day live 2 and E-Day live 3. These are three rhythmic tracks (what else could you expect from a man like Grosskopf, who is the one guy that started drumming with sequencers during the days that he worked with Klaus Schulze and Ashra. An important place in this music is the electric guitar of Mario Heilhecker. The third track has a great opening. E-Day 2011 was, as ever, a fine festival with joyful concerts. These compilation cd's bring back a lot of memories to these great days. Let them last forever!

As follow-up to the highly successful Analogy series (part 1, 2, and 3), Groove Unlimited is now releasing a new sampler. This time the approach is very different. The idea is to do an album with Dutch EM artists and let them compose music to a painting they like. The album is called 'Dutch Masters' and you will hear music the artists composed to paintings of Rembrandt, Van Gogh, Mondriaan, Escher, Bosch and many more. Artists that participated are: Ron Boots, Gert Emmens, Eric van der Heijden, Bas Broekhuis, Remy, Synth.nl, Rene Splinter, Meesha, and René van der Wouden. If you want to hear how these artists translate the image of their favorite painting into music get a hold of this album!